This morning I received a top surprise from the wonderful Magistra Jacqui Bloomberg. Her Latin III students, who had read Legonium as far as episode ten, were set the challenge of predicting and producing the tale’s ultimate end. All were marvelous, but this one from Lindsay really made me smile. Thank you Magistra for allowing me to share it here. And thank you to Lindsay and all her condiscipulae for making my morning. nota bene: As the students did not yet know Frank's name, they called him Nemo.
Salve, lector. Fortasse quaeris de consilio Mirandae. Nunc te narrabo. Scis Mirandam et Marcellum et Iessicam et Claudiam in cafeā sedere.
“Optimum consilium habeo,” Miranda inquit. “Consilium meum est difficile sed omnibus consilium conficiendum est ut liber futurus sit tutus. Iuvabitisne me?” “Ita vero!” Marcellus et Claudia et Iessica respondent. Miranda pergit: “Ibimus domum Marcelli. Expectabimus ibi donec Ravena et Nēmo veniant et sarcinam capiant. Cum intraverint, eos capiemus.” “Optimum consilium, Miranda!” exclamant omnes.
His celantibus in domo Marcelli Claudia sonum audit. “Ecce! Est Pico!” exclamat. Pico a tecto descendit et per fenestram saltat ut in cenaculo sedeat. Mox Ravena et Nemo et Hadrianus molliter intrant et sarcinam petunt. Subito Iessica sub mensam esalit et clamat, “Desistite, fures!” Marcellus et Claudia etiam esaliunt et Iessica sarcinam tenens ianuae obstat.
Irata Iessica inquit, “Vos pessimi estis! Hadriane, cur vis capere librum? Communica cum omnibus!” Hadrianus respondet, “Volo librum capere quod volo discere de Romā antiquā! Nolo cum omnibus librum comunicare!” Tunc Claudia exclamat, “Ita vero, Hadriane! Tecum sto! Cur debet communicare librum cum omnibus si communicare non vult? Omnēs de libro etiam nesciunt!”
“Gratias, Claudia!” Hadrianus exclamat. “Te amo propter me defensam. Esne caelibatus?” Claudia laetissime respondet, “Ita vero!” Hadrianus rogat, “Visne sumere cafeam interdum?” “Ita vero, Hadriane!” Claudia respondet. Tunc ambulant manibus iunctis ad cafeam.
Interea Ravena et Nemo picturam Marcelli vident. Ravena inquit, “Amō picturam Monae Lisae.” Nemo etiam dicit, “Ita vero. Pulcherrima est!” Ravena et Nemo ad Marcellum ambulant et rogant, “Quanti constat emere hanc picturam? Est pulcherrima et eam habere velimus.” “Gratias!” Marcellus respondet. “Centum dollaribus solvere debetis ut hanc picturam habeatis.” Ravena et Nemo pecuniam Marcello dant. Marcellus laetissimus est. Tunc Miranda Ravenam Neminemque capit et affert eos ad carcerem.
Tunc Iessica chartam geographicam animadvertit. “Inveniam librum et eum omnibus dabo. Hoc mihi conficiendum est.” Tunc Jessica et Pico ambulant e ianuā et Romam, quae primus locus in chartā geographicā est.
Multis post annis omnes laetissimi sunt! Miranda multam pecuniam habet quod Ravenam Neminemque comprehensit. Marcellus tablinum habet ut homines possint emere picturas. Nunc Marcellus multam pecuniam habet! Iessica, libro invento et cum omnibus communicato, praemio utitur ut zoopolium expandat. Nunc zoopolium partem Piconi habet! Claudia et Hadrianus in amore sunt et in matrimonio coniunguntur et cum filio, Antonio, circum mundum navigant. Omnēs laetissimi sunt et semper laetissimi erunt.
Lindsay
Without delay, Jessica carefully replaces the original map and all the money into the suitcase so that Marcellus can replace the suitcase intact under his bed.